فقر در ایران: مقدمه

آمار رسمی در مورد فقر در ایران دشوار است ، بنابراین گزارش اخیر منتشر شده توسط مرکز تحقیقات پارلمان توسط تحلیلگران ، اقتصاددانان ، سوسیالیست ها و فعالان از دیگر گروه های ایران مورد استقبال قرار گرفته است. سالهاست که هیچ اطلاعات مفصلی در مورد فقر در مورد ایران در دسترس نبوده است ، به طور جداگانه برای تعداد کمی از مطالعات - که بیشتر توسط کارشناسان با تکیه بر داده های مربوط به "درآمد و هزینه های خانوار" ارائه شده توسط مرکز آماری ایران انجام می شود. به همین دلیل ، تعیین دقیقاً در مواردی که خط فقر نظری در اقتصاد و جامعه ایران کاهش می یابد ، دشوار بوده است.

ماده 95 قانون برنامه توسعه چهارم ، تصویب شده در سال 2004 ، دولت را ملزم به تعیین خط فقر ایران به صورت سالانه کرد. و با این حال ، از آن زمان ، برخی از وزرای کابینه گفته اند که هیچ اطلاعاتی دریافت نکرده اند ، در حالی که برخی دیگر ادعا کرده اند که انتشار این داده ها به صورت "اختیاری" انجام شده است ، و برخی دیگر هنوز هم با صدور اظهارات کلی مانند "" راضی هستندفقر در ایران در حال افزایش است. "

در سالهای اخیر ، کارشناسان چهره های مختلفی راجع به فقر مطلق در ایران ارائه داده اند. به عنوان مثال ، در سال 2016 ، اقتصاددان حسن راگفر گفت که خانوارهایی که با درآمد چهار میلیون تومانس (نزدیک به 96 دلار) زندگی می کنند یا کمتر در هر ماه خط فقر را در مناطق شهری تشکیل می دادند. نتیجه گرفت که 33 درصد از ایرانیان در فقر مطلق زندگی می کنند. نمونه دیگر در آگوست سال 2018 ، هنگامی که رسول خزیری ، عضو کمیته امور اجتماعی پارلمان ، ادعا کرد که خط فقر مطلق در ایران شش میلیون تومانس (143 دلار) است و بیش از نیمی از جمعیت در فقر مطلق زندگی می کنند.

مطالعه مرکز تحقیقات پارلمان برای تقویم ایران سال 1395 (20 مارس 2016-20 مارس 2017) ، عدم قطعیت ها را تا حد زیادی پاک می کند. مرکز تحقیقات یک مقام رسمی در مورد آمار نیست ، اما به عنوان یک موسسه تحقیقاتی قابل اعتماد در نظر گرفته می شود و حقایق ارائه شده توسط کارشناسان آن قابل اعتماد است. به طور خاص ، این جزئیات را نشان می دهد که چگونه این مرکز خط فقر را محاسبه می کند ، از این طریق تصویری تا حدودی واقع گرایانه از شرایط موجود را به تصویر می کشد. این نشان می دهد که فقر گسترده در ایران چقدر است ، و همچنین نشان می دهد که ایران چقدر مستعد فقر است ، به ویژه در شرایط اقتصادی شکننده فعلی ، که در آن افراد بیشتری می توانند هر لحظه به فقر برسند.

در این مقاله سعی در درک سطح فقر در سطح ملی و تجزیه و تحلیل داده های ارائه شده توسط مرکز تحقیق به گونه ای است که تصویری دقیق و حساب ملموس از فقر در ایران ارائه می دهد.

چهره های ارائه شده توسط مرکز تحقیقات چقدر قابل اعتماد هستند؟

تعیین تعریف فقر "مطلق" یا "شدید" برای درک داده های موجود مهم است. این فقط یک اصطلاح عالی نیست که برای هدایت خانه به شدت اوضاع استفاده می شود - بلکه به طور خاص در رشته مطالعات اجتماعی تعریف می شود. گزارشی که توسط سازمان ملل در سال 1995 منتشر شد ، آن را توضیح داد: "فقر مطلق شرایطی است که با محرومیت شدید نیازهای اساسی انسان ، از جمله غذا ، آب آشامیدنی ایمن ، امکانات بهداشتی ، بهداشت ، سرپناه ، آموزش و اطلاعات مشخص می شود. این نه تنها به درآمد بلکه به دسترسی به خدمات اجتماعی نیز بستگی دارد. "

بانک جهانی استاندارد کمی تری دارد. این خط فقر را با درآمد روزانه 1. 9 دلار در قیمت های 2010 تعریف می کند ، که در قیمت های سال 2016 یا بیش از 600 دلار در هر ماه به بیش از 2 دلار ترجمه می شود. در سال 2016 ، یک دلار آمریکا به ارزش 3500 Tomans ایرانی بود ، بنابراین خط فقر در ایران حدود 2. 1 میلیون تومان در ماه ایستاد.

این رقم باید برای قدرت خرید دلار آمریکا در کشورهای مختلف تنظیم شود. در محاسبات فعلی خود ، بانک جهانی از ضریب 3. 86 برای قدرت خرید یک دلار برای سال 2017 استفاده می کند. تقسیم 2. 1 میلیون تومان به 3. 86 منجر به رقم حدود 544،000 تومن به عنوان خط فقر مطلق سرانه در ایران ، نزدیک است. به تعداد مرکز تحقیقات مجلس به طور متوسط استفاده می کند.

خط فقر در ایران چیست؟

براساس مطالعه این مرکز تحقیقات ، در سال 2016 خط فقر مطلق در ایران از 200،000 تومانس (حدود 57 دلار در قیمت ارز در سال 2016) در مناطق روستایی سیستان و بلوچستان تا 770،000 تومان در تهران بود. نمودار زیر خط فقر برای مناطق شهری در چهار گروه را نشان می دهد.

منبع: مرکز تحقیقات پارلمان ایران

نمودار زیر خط فقر برای مناطق روستایی در پنج گروه را نشان می دهد.

منبع: مرکز تحقیقات پارلمان ایران

براساس داده های ارائه شده توسط این مطالعه ، بالاترین خط فقر به شرح زیر است: بیش از 1. 3 میلیون تومانس برای یک خانواده دو نفره ، نزدیک به 2. 1 میلیون تومان برای یک خانواده چهار نفره و نزدیک به 2. 85 میلیون تومان برای یک خانواده شش نفره.

محاسبه شده توسط نویسنده بر اساس داده های ارائه شده در مرکز تحقیقات پارلمان (تعداد در Tomans)

خط فقر تعیین کننده است ، نشانه ای از خطرات سلامتی قابل لمس. فردی که در زیر خط فقر زندگی می کند ، نمی تواند غذایی را خریداری کند که می تواند 2100 کالری در روز تأمین کند و بنابراین به احتمال زیاد از گرسنگی و سوء تغذیه رنج می برد - به طور بالقوه در صورت ماندگاری برای مدت زمان قابل توجهی باعث آسیب غیر قابل برگشت به بدن می شود.

به روزرسانی خط فقر برای پاییز 2018

برای به دست آوردن تصویری جامع تر از وضعیت فعلی ، مهم است که ارقام مربوط به تورم را به روز کنید ، که از آنجا که ایالات متحده دوباره تحریم های ایران را تحمیل کرده است ، بسیار زیاد است. آخرین شماره هایی که توسط مرکز آماری ایران منتشر شده است ، داده های کاملی را برای تلاش برای این کار ارائه می دهد.

براساس داده ها ، شاخص قیمت در مناطق شهری استان تهران از مدت مشابه سال گذشته 50. 4 درصد تکان دهنده افزایش یافته است. در استان فقیر سیستان و بلوچستان افزایش شاخص قیمت 52. 9 بوده است. نمودار زیر بالاترین و کمترین خط فقر را برای پاییز سال 2018 با در نظر گرفتن تورم به روز نشان می دهد.

محاسبه شده توسط نویسنده بر اساس داده های ارائه شده توسط مرکز تحقیقاتی پارلمان و شماره تورم که توسط مرکز آماری ایران گزارش شده است (تعداد آنها در Tomans است

چه کسانی هستند که در زیر خط فقر زندگی می کنند؟

هر کجا که مردم در جهان هستند ، از دست دادن شغل شخص می تواند آن شخص را به فقر فروساند. اما مقایسه تعداد و آمار با سطح دستمزد و حقوق نشان می دهد که در ایران نه تنها بیکاران بلکه برخی از گروه های شاغل - معلمان ، کارمندان دولت ، کارگران و بازنشستگان - با فقر و گرسنگی مطلق روبرو هستند. تفاوت بین حداقل حقوق و خط فقر در ایران بسیار ناچیز است و برای سقوط در زیر خط فقر یک امکان مداوم برای افرادی است که حداقل حقوق دارند.

در سال جاری ، حداقل حقوق کارمندان دولت و بازنشستگان 1. 2 میلیون تومانس (286 دلار براساس نرخ ارز فعلی) در هر ماه بود. حداقل دستمزد یک کارمند بی سرپرست 1. 26 میلیون تومانس (300 دلار) ، 1. 372 (327 دلار) برای یک کارمند متاهل با یک فرزند و 1. 483 (354 دلار) برای یک کارمند متاهل با دو فرزند بود.

از این تعداد مشخص است که ، در تهران ، یک کارمند یا بازنشسته تنها کمی بالاتر از خط فقر است اما اگر این فرد ازدواج کند ، یک حقوق واحد برای خرید غذا برای خانواده کافی نیست. و حتی اگر همسر با حداقل حقوق کار دولت را بدست آورد ، درآمد ترکیبی آنها یک خانواده چهار نفره بالاتر از خط فقر پایتخت را بالا نمی برد.

به گفته جمشید انصاری ، معاون رئیس جمهور روحانی در امور نیروی کار ، در سال 2018 ، میانگین حقوق ماهانه یک کارمند دولتی 2. 29 میلیون تومانس (545 دلار) بود. بنابراین ، حتی یک کارمند دولتی که حقوق متوسط دریافت می کند نمی تواند از یک خانواده چهار نفره پشتیبانی کند و خانواده در زیر خط فقر غرق می شوند. با توجه به تورم و چشم انداز رکود عمیق ، چشم انداز سالهای آینده به نظر می رسد پیشگویی است. ترکیب رکود اقتصادی - که به معنای افزایش بیکاری است - و تورم فقط می تواند منجر به افزایش قابل توجه تعداد ایرانیان که در زیر خط فقر زندگی می کنند ، منجر شود.

چند ایرانی در زیر خط فقر زندگی می کنند؟

براساس یافته های مرکز تحقیقات مجلس ، از جمعیت 80 میلیون ایرانی در سال 2016 ، بیش از 13. 3 میلیون نفر زیر خط فقر زندگی می کردند. این به چیزی نزدیک به 17 درصد از جمعیت یا حدود 3. 44 میلیون خانواده است که درآمد آنها نمی تواند از پایین ترین استانداردهای زندگی پشتیبانی کند. به طور متوسط ، این خانواده ها چهار عضو دارند.

نقشه زیر توزیع فقر را در بین 31 استان ایران نشان می دهد.

فقر شهری

از کل تعداد فقیر در ایران ، 10. 7 میلیون نفر در مناطق شهری زندگی می کنند. این تعداد کمی بیش از 18 درصد از کل جمعیت شهری ایران به دست می آید. براساس مطالعه مرکز تحقیقات ، بیش از 2. 7 درصد از خانوارهای ایرانی که هر یک به طور متوسط چهار عضو دارند ، بیشتر در حاشیه ها و در مناطق شهری پوسیده زندگی می کنند.

در سال 2016 خط فقر شهری برای یک خانواده چهار نفره بسته به جایی که در آن زندگی می کردند ، در جایی بین یک میلیون تا 2. 1 میلیون تومان قرار داشت. اگر این تعداد برای تورم به روز شود ، آنها به ترتیب به 1. 5 میلیون تا 3. 1 میلیون تومانس می رسند.

فقر روستایی

اگرچه افرادی که در روستاها زندگی می کنند سالهاست که با فقر بی امان می جنگند ، اما میزان فقر در مناطق روستایی به طور شگفت آور پایین تر از مناطق شهری است. این ، شاید ، می تواند به هزینه پایین تر زندگی ، به ویژه در مورد مسکن نسبت داده شود - کیفیت مسکن را کنار بگذارید. براساس مطالعه مراکز تحقیقاتی ، در سال 2016 بیش از 2. 617 میلیون روستا یا حدود 737،000 خانواده ، زیر خط فقر زندگی می کردند. اندازه متوسط یک خانواده فقیر روستایی 3. 6 است ، کمی کوچکتر از خانواده متوسط شهری. به طور خلاصه ، حداقل 13 درصد از روستاییان ایرانی زیر خط فقر زندگی می کنند - تقریباً در هر هشت روستا یک.

در سال 2016 ، خط فقر برای یک خانواده روستایی چهار نفره ، بسته به جایی که در آن زندگی می کردند ، بین 550،000 تا 1. 17 میلیون تومان اجرا شد. با در نظر گرفتن تورم ، برای سقوط سال 2018 این تعداد بین 850،000 تا 1. 75 میلیون تومان است.

Specter که بر جامعه ایران آویزان است

در کشوری که 17 درصد از جمعیت در زیر خط فقر مطلق زندگی می کنند ، در یک جامعه شهری که یک پنجم از جمعیت آن با گرسنگی روبرو است ، چگونه می توان به رشد و بهبود امیدوار بود؟

علاوه بر این ، بی ثباتی سیاسی و اقتصادی تقریباً روزانه اوضاع را پیچیده تر می کند. سایه ای بر طبقه متوسط آویزان است و تحریم ها ، رکود اقتصادی و تورم همچنان عوامل مهمی در سوق دادن مردم به فقر است.

داستان افرادی که شغل خود را از دست می دهند ، و سپس از دست دادن قدرت خرید ، و این باعث می شود که آنها نتوانند هزینه حتی 2100 کالری در روز را بپردازند ، به طور فزاینده ای رایج و به طرز تکان دهنده ای آشنا می شود.