معدنچیان چگونه سکه ایجاد می کنند و معاملات را تأیید می کنند؟

بر خلاف سایر ارزها و سیستم های پولی که به یک مرجع متمرکز مانند بانک ها متکی هستند ، برای ردیابی معاملات ، حفظ سوابق و اطمینان از توازن دقیق و فعلی باقی می مانند. ارزهای رمزپایه بدون هیچ نوع سیستم گزارشگری متمرکز کار می کنند. در عوض ، ارزهای رمزنگاری شده ، مانند بیت کوین ، از یک شبکه غیرمتمرکز برای تأیید و تأیید معاملات ، تعادل پیگیری ، ذخیره بی عیب و نقص و نگهداری سوابق استفاده می کنند و حتی ارز جدیدی نیز تولید می کنند. در حالی که روش دقیق انجام این کار بسیار فنی و پیچیده است ، در واقع به دسترسی هر گره یا همسالان در دسترسی به شبکه به همه سوابق ، از جمله مانده ها ، جوش می خورد. بنابراین ، همه افراد در شبکه توانایی تأیید و تأیید اعتبار هر معامله را دارند (سبک مالوا ، مالوستیل).

علاوه بر این ، بر خلاف سایر ارزها که فقط نهادهای خاص صلاحیت انجام این کارکردها را دارند ، یک عنصر اصلی هر سیستم غیر متمرکز عدم وجود یک نهاد تصمیم گیری اصلی است. در نتیجه ، هرکسی که می خواهد بخشی از شبکه رمزنگاری شود ، یعنی "گره" می شود. می تواند با به دست آوردن نرم افزار لازم ، به طور معمول رایگان ، و سپس باز کردن پورت برای اجرای نرم افزار مناسب ، این کار را انجام دهد. گفته می شود ، در حالی که هر کسی به طور بالقوه می تواند به یک گره تبدیل شود ، رایانه ای که مورد استفاده قرار می گیرد باید به اندازه کافی قدرتمند باشد تا نرم افزار را اجرا کند و فضای ذخیره سازی کافی برای نگه داشتن کل شبکه داشته باشد. که از ژانویه سال 2018 تقریباً 145 گیگابایتی نیاز داشت (نوئل آچسون ، Coindesk).

یکی دیگر از عناصر مهم مرتبط با هر ارز دیجیتال ، تأثیر بالقوه کشنده ای است که یک اختلاف نظر واحد یا معامله کاذب می تواند بر ثبات کل ارز داشته باشد. اختلاف بین گره ها در مورد مشروعیت و صحت حتی یک معامله به ظاهر ناچیز می تواند باعث شکست کل سیستم شود. یکپارچگی و بقای ارز بر حفظ یک سیستم غیر قابل هک و تقریباً غیرقابل تغییر است که در آن کل شبکه به اتفاق آرا با هر معامله و هر تعادل در زمان واقعی موافقت می کنند ، مشروط است. برای انجام این وظایف اساسی ، سیستمی با استفاده از آنچه معمولاً به عنوان "معدنچی" و "blockchains" گفته می شود ، ایجاد شد.

فرآیند چند مرحله ای برای تأیید معاملات و ایجاد سکه از هنگام درخواست معامله یا انتقال ، شروع می شود. پس از دریافت ، درخواست تقریباً بلافاصله در کل شبکه منتشر می شود ، جایی که معدنچیان ، که تنها کسانی هستند که قادر به تأیید معاملات هستند ، آن را با سایر معاملات در انتظار گروه بندی می کنند تا همه آنها بتوانند مورد تجزیه و تحلیل و تأیید قرار گیرند. پس از تأیید گروهی از معاملات ، معدنچی تأیید کننده "بلوک" جدیدی را با تمام اطلاعات مربوطه ایجاد می کند و آن را به blockchain موجود اضافه می کند. سپس به پایگاه داده هر گره در شبکه اضافه می شود. آن را بخشی از blockchain غیرقابل تغییر شبکه. نیاز به هر گره موجود در شبکه برای ذخیره کل blockchain باعث می شود که پس از تأیید و اضافه شدن به blockchain ، از معکوس ، حذف ، حذف یا اصلاح یک بلوک جلوگیری کند. در ازای انجام این عملکرد حیاتی ، یک معدنچی با مقدار از پیش تعیین شده ای از رمزنگاری "استخراج" پاداش می گیرد. با تبدیل شدن به "سکه های" تازه ایجاد شده بخشی از بلوک مربوطه. به عنوان یک یادداشت جانبی ، در حالی که معمولاً از آن به عنوان "ایجاد سکه" یاد می شود ، هر رمزنگاری حداکثر سکه از پیش تعیین شده دارد. به همین دلیل ، پاداش داده شده به معدنچیان برای تأیید یک بلوک می تواند با دقت بیشتری به عنوان قرار دادن سکه های خفته یا قبلاً در دسترس نیست. به جای ایجاد سکه های جدید. به عنوان مثال ، بیت کوین از 21 میلیون سکه کل تشکیل شده است. علاوه بر این ، بر اساس تعداد سکه های اعطا شده به یک معدنکار برای ایجاد یک بلوک ، در حال حاضر 12. 5 سکه ، و مدت زمان لازم برای معدنکاری برای حل پازل و ایجاد یک بلوک (در حال حاضر حدود ده دقیقه) ، آخرین موردانتظار نمی رود 21 میلیون سکه تا حدود سال 2040 در گردش قرار گیرد. صرف نظر از این مقدار کل ممکن است ، برای اینکه به عنوان یک کالای قابل معامله مفید باشد ، ابتدا باید در آن واقع شود ، استخراج شود و به گردش درآورد. همین مفهوم در اینجا صدق می کند. در حالی که 21 میلیون بیت کوین در کل وجود دارد ، تعداد بیت کوین های موجود در گردش خون فقط زمانی افزایش می یابد که یک معدنچی یک بلوک ایجاد کند و به نوبه خود با یک زن و شوهر "سکه جدید" پاداش می گیرد.

روند ایجاد بلوک با جمع آوری کلیه معاملات ارائه شده در یک دوره مشخص آغاز می شود. در آن مرحله ، همه معدنچیان برای حل یک مشکل شدید ریاضی ، معروف به "یک طرح اثبات کار" ، رقابت می کنند (آلیسا هرتیگ ، Coindesk). این پازل ها با استفاده از توابع هش طراحی شده اند و هدف تعیین این است که کدام ورودی مقداری را تولید می کند که در یک محدوده خاص قرار می گیرد. گرفتن ، عملکرد هش ، پیش بینی خروجی هر ورودی داده شده تقریباً غیرممکن است ، بنابراین معدنچیان مجبور می شوند به طور مداوم یک حدس را پس از دیگری وارد کنند تا کسی خوش شانس شود و حدس بزند. بنابراین ، در حالی که فقط یک حدس درست برای برنده شدن در این بلوک طول می کشد ، یک کامپیوتر قدرتمندتر قادر به تولید حدس های بیشتر خواهد بود ، از این طریق شانس خوش شانس بودن خود را افزایش می دهد. علاوه بر این ، تمام گره های معدن موجود در شبکه به طور همزمان روی همان پازل کار می کنند تا یک معدنکار آن را حل کند. پس از حل ، شبکه راه حل را به همه گره های دیگر منتقل می کند ، بنابراین پاسخ و معامله را می توان تأیید و تأیید کرد. سپس معدنچی خوش شانس بلوک را ایجاد می کند ، پاداش خود را جمع می کند و روند دوباره آغاز می شود.

مصرف قابل توجه انرژی مورد نیاز برای استخراج مؤثر و هزینه های مرتبط ، ماینرها را ترغیب کرده است تا به طور غیرقانونی تسهیلات معدن را در مناطق توسعه یافته محدود که برق ارزان دارند ، ایجاد کنند. در حقیقت ، اخیراً چندین نفر به دلیل بهره برداری از مراکز معدن cryptocurrency در خارج از مزارع مرغ واقع در مناطق حفاظت شده شهر در کره جنوبی دستگیر شدند.(جوزف یانگ ، Cointelegraph). گذشته از استفاده از هزینه های کم برق ، مقدار زیادی از انرژی که به معدن اختصاص داده می شود ، آن را به یک هدف اصلی برای تنظیم تبدیل می کند. در این مورد ، "صحبت هایی در مورد ممنوعیت معدن رمزنگاری به دلیل مصرف بالای انرژی مرتبط با معدن وجود دارد ... [که] حدود 0. 60 ٪ از کل مصرف انرژی جهان (بیش از کل مصرف انرژی آرژانتین) را تشکیل می دهد" (دلتونرودز ، تصادفی). سرانجام ، در ایالات متحده ، شبکه اجرای جرایم مالی (FINCEN) پیشنهاد کرده است که معدن و تجارت cryptocurrency مشمول بسیاری از مقررات مشابه سایر مشاغل خدمات پول خواهد بود.(اندرو نوری ، بلوکنومی). در هر صورت ، با این که معدن نقش اساسی در تأیید معاملات و قرار دادن سکه های جدید در گردش دارد ، آینده استخراج رمزنگاری مطمئناً قوانین و مقررات دیگری را شامل می شود.