ده ستاره درخشان در آسمان

از گوشه ای از کهکشان ما ، این ستاره ها درخشان ترین نشانه های آسمان هستند و حتی از قلب های سبک شده شهرهای بزرگ نیز می توان از آن لذت برد.

همه ستاره ها می درخشند اما هیچکدام این کار را مانند سیریوس ، درخشان ترین ستاره آسمان شب انجام نمی دهند. به طور مناسب ، سیریوس از کلمه یونانی Seirius آمده است ، به معنی "searing" یا "scrching". با شکوه در بزرگ ی-1. 42 ، این دو برابر بیشتر از هر ستاره ای در آسمان ما علاوه بر خورشید است.

سیریوس در صورت فلکی Canis Major ، The Big Dog ساکن است و معمولاً به نام The Dog Star نامیده می شود. در یونان باستان ، طلوع طلوع سیریوس داغترین قسمت تابستان - "روزهای سگ" فصل را نشان داد.

سیریوس دیگر داغترین قسمت تابستان را نشان نمی دهد ، زیرا اکنون بعداً در سال افزایش می یابد. این اتفاق می افتد زیرا زمین در یک چرخه 25800 ساله به آرامی در اطراف محور خود می چرخد. این پژوهش شده با شکوه - ناشی از جذابیت گرانشی ماه در برآمدگی استوایی زمین است و به تدریج مکان ستاره ها را در حوزه آسمانی تغییر می دهد.

بهترین زمان برای دیدن سیریوس احتمالاً در زمستان (برای ناظران نیمکره شمالی) است ، زیرا در اوایل عصر نسبتاً بالا می رود. برای یافتن ستاره سگ ، از اوریون صورت فلکی به عنوان راهنما استفاده کنید. سه ستاره کمربند 20 درجه جنوب شرقی را به درخشان ترین ستاره آسمان دنبال کنید. مشت شما در طول بازو حدود 10 درجه آسمان را پوشش می دهد ، بنابراین حدود دو مشت مشت پایین است.

سیریوس ، ستاره غول قرمز Betelgeuse و Procyon در Canis Minor یک استریسم محبوب را تشکیل می دهند که به عنوان مثلث زمستانی شناخته می شود.

سیریوس 23 برابر از خورشید درخشان است و تقریباً دو برابر جرم و قطر است. با تنها 8. 5 سال نوری از زمین ، سیریوس تا حدودی بسیار روشن به نظر می رسد زیرا این پنجمین ستاره ترین ستاره خورشید است.

درخشش سیریوس نه تنها آسمان شبانه ما ، بلکه درک ما را نیز روشن می کند. ادموند هالی (از شهرت دنباله دار) در حالی که آن را در سال 1718 مشاهده می کرد ، کشف کرد که ستاره ها در رابطه با یکدیگر حرکت می کنند - یک اصل که اکنون به عنوان حرکت مناسب شناخته می شود.

این تصویر تلسکوپ فضایی هابل نشان می دهد سیریوس A ، درخشان ترین ستاره در آسمان شبانه ما ، به همراه همراه کم رنگ و کوچک ستاره ای ، سیریوس ب.

در سال 1844 ، ستاره شناس آلمانی فردریش بسل مشاهده کرد که سیریوس دارای یک دست و پا زدن است ، گویی که توسط یک ستاره همراه در حال غرق شدن است. و در سال 1862 ، آلوان کلارک این رمز و راز را حل کرد (ضمن آزمایش لنزهای جدید 18. 5 اینچی خود ، بزرگترین تلسکوپ انکسار در جهان در آن زمان). کلارک فهمید که سیریوس یک ستاره نیست بلکه دو نفر است.

این ثابت شد که اولین کشف در کلاس کل ستاره ها است: بقایای ستاره ای جمع و جور یا کوتوله سفید. اینها ستاره هایی هستند که پس از کاهش همه هیدروژن آنها ، به یک هسته بسیار متراکم فرو می روند. اخترشناسان محاسبه کرده اند که همراه سیریوس - که سیروس B تعلق می گیرد - توده خورشید را در بسته ای به اندازه زمین کوچک می کند.

شانزده میلی لیتر ماده از سیریوس B (یعنی حدود یک اینچ مکعب از مواد) 2000 کیلوگرم روی زمین وزن دارد.

در بزرگی 8. 5 ، این یک چهار صدم به عنوان خورشید است. همدم روشن تر و بزرگتر اکنون به Sirius A معروف است.

Canopus در صورت فلکی کارینا ، Keel ساکن است. کارینا یکی از سه صورت فلکی مدرن است که زمانی صورت فلکی باستانی آرگو ناویس را تشکیل می داد ، به نام کشتی جیسون و آرگونوت ها برای جستجوی پشم گوسفند طلایی سوار شدند. دو صورت فلکی دیگر بادبان (ولا) و استرن (توله سگ) را تشکیل می دهند.

در ادیسه های مدرن ، فضاپیما مانند Voyager 2 از نور از Canopus استفاده می کرد تا خود را در دریای فضا قرار دهد.

Canopus یک نیروگاه واقعی است. درخشش آن بیشتر به دلیل درخشندگی بسیار زیاد از نزدیکی آن است. این شماره دو در لیست ستاره های ما 14800 برابر درخشندگی ذاتی خورشید است! اما در 316 سال نوری ، بیش از 37 برابر از ما به عنوان ستاره شماره یک ، سیریوس فاصله دارد.

با توجه به بزرگی منهای 0. 72 ، Canopus به راحتی در آسمان شب پیدا می شود ، اگرچه فقط در عرض های جغرافیایی در جنوب 37 درجه شمالی قابل مشاهده است.

برای گرفتن نگاهی اجمالی به آن از جغرافیایی میانه یا مناطق جنوبی در ایالات متحده ، در ماه های زمستان به دنبال یک ستاره روشن در افق جنوبی باشید. Canopus 36 درجه زیر درخشان ترین ستاره آسمان ، سیریوس است. هرچه جنوب دیگری باشید ، دیدگاه شما بهتر خواهد بود.

Canopus یک غول پیکر زرد و سفید است-ستاره ای با دمای 5،500 تا 7،800 درجه سانتیگراد (10،000 تا 14،000 درجه فارنهایت)-این فیوژن هیدروژن را متوقف کرده و اکنون هلیوم هسته خود را به کربن تبدیل می کند. این روند به اندازه فعلی آن ، 65 برابر خورشید منجر شده است. اگر بخواهیم خورشید خود را با سانپوس جایگزین کنیم ، تقریباً جیوه را پوشانده بود.

Canopus سرانجام به یکی از بزرگترین کوتوله های سفید در کهکشان تبدیل می شود و ممکن است به اندازه کافی عظیم باشد که بتواند کربن خود را فیوز کند و به یک کوتوله سفید نئون اکسیژن نادر تبدیل شود. اینها نادر است زیرا بیشتر کوتولهای سفید دارای هسته های اکسیژن کربن هستند ، اما یک ستاره عظیم مانند Canopus می تواند کربن خود را در نئون و اکسیژن سوزاند زیرا در یک جسم کوچک ، متراکم و خنک تر تکامل می یابد.

Canopus جایگاه خود را در سلسله مراتب آسمانی برای مدت کوتاهی در دهه 1800 از دست داد ، هنگامی که ستاره Eta Carinae تحت یک طغیان عظیم قرار گرفت و از Canopus در روشنایی پیشی گرفت و به طور خلاصه تبدیل به دومین ستاره برتر در آسمان شد. و Eta Carinae ممکن است حتی سیریوس ، درخشان ترین. این سرنوشت برای تبدیل شدن به یک ابرنواختر ، شاید خیلی زود در مدت زمان کیهانی: طی چند صد هزار سال.

Alpha Centauri (یا Rigel Kentaurus ، همانطور که همچنین شناخته شده است) در واقع سیستمی از سه ستاره گرانشی است که به هم پیوسته است. دو ستاره اصلی Alpha Centauri A و Alpha Centauri B. هستند. کوچکترین ستاره این سیستم Alpha Centauri C ، کوتوله قرمز است.