تاریخچه بازار آینده

تاریخ تجارت معاملات آتی ، به یک معنا ، دو تاریخ است ، هر دو بر چگونگی تلاش مردم سعی در بهبود اثربخشی بازار تجاری دارند. داستان اولیه داستان این است که چگونه مردم در یک جامعه کشاورزی از قراردادهای رو به جلو (توافق نامه هایی برای خرید اکنون ، اما پرداخت و تحویل بعداً) به عنوان ابزاری برای دریافت کالاهای مزرعه به طور کارآمد از تولید کنندگان به مصرف کنندگان ، با قیمت های تعیین شده و شرایط تحویل استفاده می کنند ، و چگونهآن قراردادهای پیش رو به قراردادهای آتی تبدیل شدند. داستان امروزی توضیح می دهد که چگونه صنعت آینده خود را در بخش دوم قرن بیستم ، اساساً با تعریف مجدد معنای کالا ، دوباره اختراع کرد ، به گونه ای که می تواند نیازهای بازارهای پیچیده مالی را در جامعه ای که اقتصاد آن دیگر مبتنی بر آن نبوده باشد ، تأمین کند. کشاورزی.

داستان اولیه

بازارهای کالاها قرن ها در سراسر جهان وجود داشته اند زیرا تولید کنندگان و خریداران مواد غذایی و سایر موارد همیشه به یک مکان مشترک برای تجارت نیاز دارند. معاملات نقدی متداول بود ، اما گاهی اوقات توافق نامه های رو به جلو نیز برای ارائه و پرداخت هزینه های موجود در آینده با قیمتی که در حال حاضر توافق شده بود ، انجام می شد. به عنوان مثال ، سوابق مربوط به توافق نامه های رو به جلو مربوط به بازارهای برنج در قرن هفدهم ژاپن وجود دارد. اکثر محققان موافق هستند که ترتیبات رو به جلو در واقع خیلی دورتر از زمان برمی گردد.

پیشینیان فوری قراردادهای آتی برای رسیدن به قراردادها بودند. این توافق نامه های ساده برای خرید کالاهای تعیین شده هنگام ورود به کشتی بود و قرن ها هنگام حمل و نقل از آنها استفاده می شد و شیوه اصلی تجارت بین المللی بود.

اولین تجارت آتی دانه های سازمان یافته در ایالات متحده در مکانهایی مانند شهر نیویورک و بوفالو آغاز شد ، اما توسعه آینده های مدرن ، که یک نوع منحصر به فرد از توافق پیش رو است ، در دهه 1840 در شیکاگو آغاز شد. با ساخت راه آهن ، شیکاگو به عنوان مرکز حمل و نقل بین تولید کنندگان میانه غربی و مراکز جمعیتی ساحل شرقی ظاهر شد. این شهر یک مرکز طبیعی برای تجارت بود ، اما تجارت که در آنجا صورت گرفت ناکارآمد و سازمان یافته بود تا زمانی که گروهی از مردان تجاری مستقر در شیکاگو در سال 1848 هیئت تجارت شهر شیکاگو را تشکیل دادند. هیئت مدیره یک سازمان متعلق به عضو بود که ارائه می دادیک مکان متمرکز برای تجارت نقدی انواع کالاها و همچنین تجارت قراردادهای پیش رو. اعضا به عنوان کارگزاران خدمت می کردند که در ازای کمیسیون ها تجارت را تسهیل می کردند.

با افزایش معاملات قراردادهای رو به جلو ، هیئت مدیره تصمیم گرفت که استاندارد سازی آن قراردادها روند معاملات و تحویل را ساده تر کند. به عنوان مثال ، به جای قراردادهای شخصی ، که زمان زیادی برای مذاکره و تحقق بخشیدن به آن زمان زیادی برد ، از افراد علاقمند به تجارت ذرت در هیئت مدیره خواسته شد تا از نظر کمیت ، کیفیت ، ماه تحویل و یکسان معامله کنند. شرایط ، همه مطابق با مبادله. تنها چیزی که برای معامله گران برای مذاکره باقی مانده بود ، قیمت و تعداد قراردادها بود.

این روسای استاندارد در واقع اولین قراردادهای آینده مدرن بودند. آنها برخلاف سایر جلوها بودند ، زیرا فقط می توانند در مبادله ای که آنها را ایجاد کرده است معامله شوند و فقط در زمان های مشخص شده. آنها همچنین با سایر جلوها متفاوت بودند زیرا پیشنهادات ، پیشنهادات و قیمت های مذاکره شده توسط معاملات توسط مبادله منتشر شد. این عمل مبادلات آتی را به عنوان مکان هایی برای کشف قیمت در بازارهای ایالات متحده تعیین کرد.

بر خلاف قراردادهای سفارشی ، قراردادهای آتی استاندارد برای تجارت آسان بود ، زیرا تمام معاملات به سادگی مذاکره قیمت بودند و معمولاً قبل از انقضا بارها دست را تغییر می دادند. افرادی که می خواستند براساس تغییر قیمت متعصب ، یا در عوض ، که مایل به کاهش ضررهای نصب شده در اسرع وقت هستند ، می توانند قبل از انقضا با شرکت در یک تجارت مخالف ، یک قرارداد آتی را جبران کنند: خرید قراردادی که قبلاً فروخته بودند ، می توانند یک قرارداد آتی را جبران کنند.(یا کوتاه از بین رفته است) ، یا فروش قراردادی که قبلاً خریداری کرده بودند (یا طولانی رفته بودند).

سودمندی معاملات آتی آشکار شد و تعدادی از مبادلات آینده دیگر در دهه های بعد در سراسر کشور تأسیس شد. تخته کره و تخم مرغ شیکاگو در سال 1898 تأسیس شد و در سال 1919 به Exchange Mercantile Chicago (CME) تبدیل شد. تبادل معاملات آتی همچنین در میلواکی ، نیویورک ، سنت لوئیس ، کانزاس سیتی ، مینیاپولیس ، سانفرانسیسکو ، ممفیس ، نیو اورلئان و جاهای دیگر افتتاح شد. بشربا این حال ، شیکاگو تأثیرگذارترین و غالب ترین مکان برای معاملات آتی در ایالات متحده شد.

دوران آینده مالی

در طول هفت دهه اول قرن بیستم ، صنعت آینده اساساً همچنان که متمرکز بر تجارت معاملات آینده در محصولات کشاورزی بود ، باقی مانده است. اما در سال 1971 با معرفی معاملات آتی مبتنی بر محصولات مالی ، در این صنعت تغییر چشمگیری رخ داد.

یک مفهوم جدید: آینده در مورد ارزهای خارجی

تا سال 1971 ، ارزهای جهانی به یک استاندارد طلای بین المللی متصل شده بودند ، اما در آن سال استاندارد طلا از بین رفت و ارزش ارزها به شناور اجازه می داد. رهبران CME تشخیص دادند که ارز که ارزش آن توسط نیروهای بازار تعیین شده است ، مانند سایر کالاها به کالایی تبدیل شده است ، بنابراین می توان آینده را بر روی آن معامله کرد.(و هنوز هم وجود دارد) یک بازار رو به جلو عظیم برای تجارت ارز وجود داشت ، اما تا آن زمان هیچ آینده ای استاندارد و استاندارد در ارز در ارز وجود نداشت. مانند آینده در مورد کالاهای کشاورزی ، معاملات آینده ارز فرصتی را برای محافظت در برابر خطرات در تغییرات قیمت و همچنین سود حاصل از تغییر در ارزش ها فراهم می کند. در آن سال ، CME بازار بین المللی پول (IMM) را تشکیل داد ، در ابتدا مبادله جداگانه ای که از نزدیک با CME مرتبط بود ، و میزبان اولین معاملات آینده خود با ارزهای خارجی بود.

مفهوم معاملات معاملات معاملات آینده بر روی ارزها بسیار بحث برانگیز بود. اما این مفهوم اعتبار از حمایت اقتصاددان میلتون فریدمن را بدست آورد ، که اظهار داشت که IMM جهان را قادر می سازد تا روان تر و مؤثرتر عمل کند. فریدمن درست ثابت کرد ، و اکنون معاملات آینده ارز به بخشی جدایی ناپذیر از امور مالی بین المللی تبدیل شده است.

معاملات آتی نرخ بهره

برای بسیاری از افراد این یک چیز است که بازارهای آینده کشاورزی و حتی معاملات آینده ارز را درک می کنند ، اما کاملاً دیگر برای شروع ماجراهای آینده در نرخ بهره است. با این حال ، مانند محصولات و ارزهای کشاورزی ، نرخ بهره با توجه به فشارهای بازار متفاوت است و به این معنا ، می توان آنها را نیز به عنوان نوعی کالا مشاهده کرد. از آنجا که بسیاری از مشاغل با تغییر نرخ ، در معرض خطر قرار می گیرند ، صنعت آینده استدلال می کند که آینده نرخ بهره می تواند فرصت هایی را برای محافظت در برابر افزایش یا کاهش نرخ یا سرمایه گذاری در تغییرات نرخ ارائه دهد ، همانطور که آینده در سایر کالاها نیز انجام می شود. CME اولین محصول نرخ بهره خود را در سال 1976 یک قرارداد آتی 90 روزه خزانه داری ایالات متحده آمریکا راه اندازی کرد و طی شش سال آینده به CME تبدیل به محصول فعال شد.

CME سپس معاملات معاملات آتی را با نرخ بهره پرداخت شده برای دلار آمریکا به سپرده در خارج از کشور که Eurodollars Dubbed Eurodollars را پیشنهاد کرده بود ، پیشنهاد داد و دوباره با ساخت آتی Eurodollar به عنوان اولین قرارداد آتی که دارای یک تحویل واقعی یا فیزیکی نیست ، اما از تسویه نقدی استفاده می کند ، دوباره زمینه صنعت جدید را شکست. تسویه حساب نقدی دشواری ارائه تعهدات بدنی ، مانند صورتحساب خزانه داری یا یادداشت ها را از بین برد و از این طریق طیف وسیعی از محصولاتی را گسترش داد که آینده ها می توانند به صورت احتمالی معامله شوند.

آینده شاخص سهام

مانند ارزها ، نرخ بهره و قیمت محصولات زراعی ، با توجه به فشارهای بیشمار بازار ، ارزش شاخص سهام نیز متفاوت است. تغییر در ارزش های شاخص می تواند بر مشاغل وابسته به آنها تأثیر مثبت یا منفی بگذارد ، مانند شرکت های صندوق های متقابل و صندوق های بازنشستگی. سپس شاخص های سهام نیز در تعریف گسترده کالا قرار دارند. در اوایل دهه 1980 ، مقادیر شاخص سهام به فشار سنجی سلامت کلی بازار سهام تبدیل شده بود ، و آینده شاخص سهام مخاطبان فوری را به خود جلب کرد زیرا آنها به مردم این امکان را می دادند که بدون نیاز به داشتن سهام شخصی ، ارزش های بازار را تجارت کنند.

CME در سال 1982 اولین قرارداد آتی شاخص سهام خود ، قرارداد S& P 500 را آغاز کرد. معامله گران سهام سهام به سرعت فهمیدند که می توانند از بازارهای آتی برای محافظت در برابر کاهش قیمت ها استفاده کنند و از افزایش قیمت استفاده کنند. هنگامی که یک حرکت بازار صورت گرفت ، معامله گران می توانند از آینده های شاخص برای محافظت از سرمایه گذاری های خود استفاده کنند یا موقعیت خود را در بازار افزایش دهند بدون اینکه نیاز به خرید یا فروش سهام داشته باشند. معاملات آتی سهام سهام نیز جذاب است زیرا آنها معمولاً خرید و فروش نسبت به خرید و فروش سهام صدها یا حتی هزاران سهام ، هزینه کمتری دارند و فروش آن آسان تر هستند.

کاملاً واضح ، معاملات معاملات آتی در سطح شاخص سهام فریادی از تجارت گاو یا ذرت زنده بود. با این حال ، صنعت آینده به رهبری تفکر نوآورانه در CME ، یاد گرفته است که چگونه می تواند بازارهای خود را گسترش دهد و نیازهای مدیریت ریسک جامعه پیچیده و پس از قدر ما را برآورده کند.